پاسخ کاظم هژیر آزاد

رئیس انجمن بازیگران خانه تئاتر

 به دوستان منتقد به داوری های جشن بازیگر انجمن بازیگران خانه تئاتر

شالوده ی برگزاری مراسم روز جهانی تئاتر، که یازده سال است به نام "جشن های خانه تئاتر"، به مناسبت روز جهانی تئاتر در اردیبهشت ماه  با مشارکت انجمن های خانه تئاتر، برگزار می شود، از سال۱۳۸۱ با پیشنهاد هیات مدیره خانه تئاتر مستقر در خانه هنرمندان پی ریزی شد.

 فکر بیرون آوردن از حصار سالن و به معرض دید عموم و مشارکت مردم گذاشتن این آیین، آن هم نه در یک روز بلکه یک هفته، پیشنهاد آقای بهروز غریب پور، عضو هیات مدیره خانه تئاتر، و مدیر وقت مجموعه خانه هنرمندان بود.

اولین گرامی داشت روز جهانی تئاتر در فضای باز و بسته خانه هنرمندان توسط خانه تئاتر، با شرکت همه انجمن های موجود، در بهار سال ۱۳۸۱ انجام شد. در این جشن انجمن بازیگران یکی از فعالترین انجمن ها در به ثمر رسیدن این برنامه بود.

هیات مدیره انجمن بازیگران درپی چند نشست با اندیشه ی  ارزیابی و داوری بازی های بازیگران تئاتر تهران در یک سال، با پیشنهاد مهدی میامی موافقت کرد. اولین جشن بازیگر که همراه با داوری یکسال داوران انجمن با وجود عدم تجربه کافی در امر داوری و زلزله شهر تهران و آتش سوزی در تئاتر شهر، با سماجت و پافشاری تنی چند از فعالان انجمن همچون علی بی غم، هوشمند هنر کار و راقم  سطور شامگاه ۹ اردیبهشت ۱۳۸۳ برگزار شد و علیرغم انتقادات مقرضانه حاسدان و نظر تنگان، بازتاب رسانه ای فوق العاده ای یافت و انجمن  مورد تشویق مدیر عامل خانه هنرمندان و هیات مدیره خانه تئاتر قرارگرفت و به پاس زحماتش،  تقدیرنامه رسمی با امضاء عزت الله انتظامی دریافت کرد.

          در این جشن برای اولین بار، موسسه اندیشه سازان به عنوان حامی مالی جشن، پوستر و کاتالوگ مان را تهیه کرد و زنده یاد هانی بال الخاص ۹ اثر نفیس نقاشی خود را به برگزیدگان هدیه داد. و از آن پس با درس گرفتن از کاستی ها بدون دریافت کمک مالی دولتی، تنها به ابتکار و تفکر جمعی یازده سال است که هیات مدیره انجمن این مراسم برگزار می کند.

از برگزاری این جشن و این مسابقه چند هدف داشتیم.

نخست، زنده نگه داشتن نام تئاتر، و شرکت فعال در آیین روز جهانی تئاتر بوده، هست و خواهد بود.

دوم ، سالی یک بار به این بهانه هم که  شده دور هم جمع بشویم. زیرا جمع شدن دور هم این شرایط بسیار مشکل است. یکدیگر را ببینیم. از حال هم باخبر شویم.

سوم ، با ادامه کاری و پیدا کردن راهکارهای اصولی درست تر، به مرور زمان در ارتقاء سطح کیفی بازیگری موثر باشیم.

در رسیدن به هدف اول و دوم شک ندارم که موفق بودیم. با تجاربی که به دست آورده ایم هر سال بهتر از سال پیش بوده.  اما در مورد ارتقاء سطح کیفی بازیگری باید اعتراف می کنم که خیر هنوز راه درازی در پیش رو داریم. اما ایمان دارم که برای کاملتر و کم ایراد تر شدن این داوری باید راه یابی جامعی بکنیم. هنوز به ایده های مطلوبی که داشتیم نرسیده ایم. اما خرسندم که جشن بازیگر و در کنار آن داوری بازیگری، چنان اعتباری کسب کرده و چنان مورد توجه و حساسیت دوستانمان قرار گرفته که ما را موظف می کند حتما با تدابیر عاجل به اصلاح کارمان بپردازیم . خوش خیالی است اگر تصور کنیم که کارمان نقص ندارد با این همه باور دارم که کار کوچک هم کار است ولی اعتقاد دارم که همه ی  کارهای بزرگ در تمرین و ادامه کاری، تجزیه و تحلیل و تشریک مساعی و خرد جمعی رفع نقص می شود. شاید دوستان منتقد ندانند، در همین راستا آیین نامه داوری جشن چند بار مورد جرح و تعدیل قرار گرفت و هنوز هم هیچ یک از ما ادعای درستی مطلق آن را نداریم.

 مسئول هیات داوران ۱۳۹۲طرح جدیدی ارائه داد که ما آن را هم با نرمشی اصولی پذیرفتیم و به آزمون گذاشتیم که هنوز منتظر بازخورد آن هستیم. اگر مشکلات درون گروهی سال گذشته اجازه می داد، آیین نامه داوری جشن را با نظر و دیدگاه های صائب دوستان صاحب نظر اصلاح و تکمیل می کردیم . بنابراین اصلاح آیین نامه داوری در دستور کار عاجل انجمن قرار دارد و به زودی فراخوان صاحب نظران جهت اصلاح آیین نامه داوری از سوی دبیرخانه دائمی جشن بازیگر اعلان خواهد شد.

از همان ابتدای طرح داوری یکسال تلاش بازیگران بدون داشتن بودجه ، از نظر برخی از دوستان هیات مدیره انجمن بازیگران به علت مشکلات و نداشتن پول امری محال به نظر می رسید، آن ها معتقد بودند این برنامه پول می خواهد. اما اکثریت معتقد بودند زمانی که هیات مدیره خانه تئاتر و هیات مدیره های انجمن ها سال ها است که  بدون حقوق و بی چشمداشت تلاش صنفی  می کنند، پس هستند دوستانی که بدون چشمداشت مالی این داوری را برای انجمن خودشان به انجام برسانند. در واقع این حرکت نوعی  آزمون بود و هنوز هم هست.

دوستان و همکاران عزیز، ما در صلاحیت و توانمندی هیچ یک از داوران خود تردید نداریم. ترکیب داوران ما ترکیب قابل قبولی از همکاران پیشکسوت و نیروهای جوان و فعال بوده است که بی چشمداشت در سرما و گرما و خانم ها در شب ها و دیرهنگام این شهر شلوغ ، و(‌در برابر آنچه افتد و دانی) فداکاری کردند و از نمایش ها دیدن کرده اند. آن ها نشان دادند که در این برهه از زمان از چنان همت والایی برخوردارند که برایشان پول تنها معیار ارزش ها نیست. انجمن قدر تک تک این دوستان همکار را می داند و دست تک تکشان را می بوسد و سپاسگزار است. آرزومندم  بتوانیم این داوران و داورانی که تا کنون گرفتاری های شغلی شان اجازه ی همکاری با ما را نداده، با تامین بودجه با خود همراه کنیم. در سال گذشته هیات مدیره انجمن تمام هم خود را مصروف جذب حامی از بخش خصوصی کرد تا بودجه فعالیت های لازم یکسال انجمن را تامین کند، که نتایج آن را در جشن بازیگر با حضور شرکت سامسونگ ملاحظه کردید. اکنون درصدد هستیم این همکاری را با حامی و یا حامیان ادامه داده، شان و منزلت مراسم خود را از نظر کمی و کیفی  بالا ببریم. اما این مهم ، بیش از هر چیز حسن نیت و برخورد دوستانه و دلگرم کننده و پشتگرمی همکاران خودمان را می طلبد.

از همان آغاز داوری های نخستین، دچار مشکل بودیم؛ گاه آیین نامه مدون مان کمک می کرد اما گاه ارواح و سلیقه های گوناگون و کمی تجربه در این امر، راه را بر اجرای آیین نامه سد می کرد اما سرانجام با نشست ها و گفتگوهای گاه نفس گیر، به نتیجه می رسید . بدیهی است که هم بازتاب مثبت و هم منفی داشته باشد. اما در مجموع، ما را برای اجرای بهتر این داوری آبدیده تر و توجه و حساسیت های اهالی بازیگری ما را برای ادامه راه مصمم تر می کرد.

اکنون دوستان منتقد عزیز، شما حق دارید نظر بدهید. حتی مخالفت کنید. ضمن احترام به نظرات شما که عضو محترم انجمن خود ما هستید یا آن دوستانی که عضو انجمن ما  نیستید ولی همکار ما هستید، تقاضا دارم بیایید انصاف را در گویش هامان رعایت کنیم. خود زنی نکنیم. از کلی گویی اجتناب کرده، مشخص صحبت کنیم. شان همکاران خودمان را حفظ کنیم.  داوران  انجمن ما همکاران خودمان هستند. شایسته نیست آن ها را زیر ضرب برده ، ضایع کنیم با سخن غیر مستقیم و کنایه آمیز اجرشان را ضایع کنیم و تلاش یکسالشان را زیر سوال ببریم و خلاصه دشمن را شاد کنیم.

اکنون نظر چند داور قدیم و برندگان جایزه که انتقاد ها متوجه آن ها نیز می شود می آورم و قضاوت را به انصاف خود شما وا می گذارم.

 

 رویا تیموریان :

+  خیلی از دوستان وقتی بازی دارند، نمی آیند داوری کنند. چون برای یک بازیگر مهم است که یک سال کارش و سوابقی که دارد، دیده شود تا این که به عنوان داور مسئولیتی را بر عهده بگیرد. هر کسی از تحسین شدن لذت می برد.

+ یعنی مثلا جایی که دچار سردرگمی بشویم، جایی که همه اینقدر خوب هستند که  ندانیم کدام را انتخاب کنیم، آن وقت بحث سلیقه به میان می آید، اما در اولویت نیست.

+ اگر انتقاد می کنیم که مردان فرهنگی، قانون گذاران و روسا و مدیران دولتی نگاه هنرمندانه به ما ندارند، بیاییم خودمان این نگاه را به خودمان داشته باشیم.

+از نظر من با این استانداری که داریم، بازیگر یک وجود ندارد، در بسیاری از داوری ها، ممکن است، بازیگریک اعلام نکنیم، به نظر من این یک نوع آموزش و تلنگر است.

پرویز پور حسینی:

+ شب بازیگر، فرصت خوبی است که اعضاء یک صنف سر خوشانه گرد هم می آیند.

+ افراد باتجربه ، به علت گرفتاری های شغلی ، و این که داوری کاری وقت گیر و پر مساله ای است، از قبول مسئولیت داوری سر باز میزنند. ولی کم و بیش طی این دوره تقریبا داوری ها بی مساله بوده است.

+ جشواره تئاتر فجر، به هر حال یک جشنواره دولتی است . و هرچه قدر هم که افراد سعی کنند که آرایشان بی طرف باشد، به هر حال جو جشنواره روی آنان بی تاثیر نیست. این مساله در مورد داوری های جشن بازیگر وجود ندارد. و داوران دست و بالشان از لحاظ تصمیم گیری باز تر است.

 

بهزاد فراهانی:

+اما در جشن بازیگر کس نمی تواند اعمال نظر و یا دخالتی بکند. برای نظر داوران احترام زیادی قائل هستند. برخلاف نظر دوستانی که فکر می کنند فشاری به داوران هست، اصلا چنین چیزی نیست، ما هرکسی را که دعوت می کنیم، نظرشان برایمان محترم است.

مسعود دلخواه:

+ وقتی صحبت از جشن بازیگر می شود، کمتر بازیگری است که نخواهد به آن جشن برود . مخصوصا از زمانی که برترین های سال هم کاندید و انتخاب می شوند.

+ داوری دو مرحله ای با همه اشکالی که می تواند داشته باشد، در حال حاضر تنها راه ممکن است.

+من شخصا برای انتخاب های کانون های صنفی ، چه انجمن بازیگران یا کارگردانان و چه کانون منتقدان اعتبار بیشتری قائل هستم.

+ متاسفانه افراد خلاق که می توانند تاثیر گذار باشند و با ایده های نو بیایند، احتمالا گرفتاریهای زیادی دارند.

مهدی میامی:

+ فکر می کنم تا حدودی موفق بوده، فکر اولیه این بود که بازیگران معرفی شوند که این کار انجام شده است.

+ با تشکیل انجمن بازیگران خیلی چیز ها را به دست آوردیم ، این هویت به دست آمد و با جشن بازیگر شکل گرفت و تبلیغ شد و جایگاهش را محکم تر کرد. به اعتقاد من جشن بازیگر تا حدودی به اهدافش رسیده و امیدوارم فکر های بهتری مطرح شود تا بتوانیم جایگاه بالا تر به دست بیاوریم.

+ من در دوره گذشته جشن یکی از داوران بودم و در جلسه ای گفتم که باید نکات و ایده های نوی وارد این فضا شود. می توان از ایده هایی که اساتید تئاتری در اختیارمان قرار می دهند برای به روز کردن جشن و شیوه های داوری استفاده کنیم. اساسنامه ای که همان اول نوشته بودم تا حالا دستخوش تغییراتی شده است، اما آن تغییرات در جهت مثبت نبوده است.

+ در جشنواره ای مانند فجر، یک هفته داوران به طور فشرده تئاتر می بینند و نظر می دهند ، آن هم در مورد چند گروه مختلف که به خاطر جشنواره کار کرده اند، اما در انجمن بازیگران در طول یک سال کار ها داوری می شود، این دقیق تر و بهتر و حرفه ای تر است، اصلا این درست است. کاری که داوران برای ارزیابی جهت معرفی برگزیده در جشن بازیگر می بینند، کاری حرفه ای است نه کاری که فقط یک شب اجرا می شود.

+ امیدوارم این جشن سال به سال رشد کند و بهتر شود.

 محمد یعقوبی:

انتقاد های جدی در باره آن می شنوم ، ولی اگر منظور از انتقاد ها این است که دیگر شب بازیگر نباشد، به نظرم بجا نیست. بدون شک بودنش خوب است. الان هم که دیگر واقعا جایی برای خودش باز کرده . من یک بار داور یک دوره شدم و نقدی به مقررات آن داشتم و بعد از آن دیگر داوری را قبول نکردم. تصویب کرده اند  که اگر کسی کار گردان کاری باشد حق ندارد به بازیگرانش رای بدهد، من رعایت کردم اما متاسفانه دیدم دیگران رعایت نکردند. آن زمان آراء جدا گانه گرفته می شد، خب اگر شرطی می گذارند، باید همه رعایت کنند، اگر چه اساسا اعتقاد دارم این شرط اشتباهی بود، و سال بعد گفتم داوری را می پذیرم به این شرط و ممانعت برداشته شود، چون کارگردان یک کار کیفیت کار بازیگرش را بهتر می شناسد و بیشتر از هر کسی می داند که بازیگرش چه بوده و چه شده. منطقی و منصفانه نیست که اگر بازیگر کارش خوب بود از یک رای محروم باشد. با توجه به این که کارگردان در عرض مدت تمرین و اجرایی که دارد می تواند کارشناسانه تر رای بدهد. پس او باید در باره بازیگرانش حق رای داشته باشد.

+مثلا آیین نامه ای که برای جشن بازیگر نوشته شده را در معرض دید عموم بگذارند و نظرات مطرح شود و کارشناسی شود، این طوری آیین نامه محک می خورد و خرد همگان به کار گرفته می شود.

+ مراسمی که من در این سال ها دیده ام متاسفانه فضایی هنری و فرهنگی برآن حاکم نبود . البته این فقط حرف من تنها نیست. باید طرز نگاهشان را به این شب عوض بکنند، به هر حال چند دفعه ای که من در این مراسم حضور داشتم، توی ذوقم خورد.

+به هر حال داوری کار سختی است، و به هر کس که جایزه داده شود، کسانی هستند که انتقاد کنند چرا آن دیگری جایزه نگرفته. ولی هرچه اعتبار داورانشان را بالا ببرند، هرچه شایسته سالارانه تر داوری کنند، انتقاد دیگران به انجمن بی اثر تر خواهد شد.

+ سال به سال ترتیب داور ها فرق می کند. که این درست است ولی بارها شنیده ام که اعتبار داورها در مقایسه با سال های گذشته ، در انجمن بازیگران سیر نزولی دارد.

+ من فکر می کنم برای این که انجمن اعتبار کافی به دست بیاورد، باید اتکا به آراء محکمی باشد که الان نیست.

+ این که اعضاء خود انجمن حق رای داشته باشند به نظرم به انجمن اعتبار می دهد. کاندیداهایی که انتخاب می شوند، این که بگویند فلان بازیگر با۱۲۰ رای کاندیدا شده ، حتی انتخاب هم نشود ، خوب است و انگیزه ایجاد می شود. وقتی نه نفر انتخاب می شوند که بروند و کار ها را ببینند ملزم به رای دادن هستند ، اما چندصد عضو انجمن الزامی ندارند که بروند و همه کار ها را ببینند .

+مسلما جشنواره فجر با داوری جشن بازیگر تفاوت دارد. انجمن بازیگران دارد درست تر عمل می کند. به هر حال یک نگاه سالانه و کلان دارد. ترجیح می دهم مقایسه نکنم. اما به هر حال می توانم بگویم ، انتخاب انجمن بهتر است، چون دولتی نیست، نگاهش دولتی نیست، الزامات دولتی را ندارد، حساب و کتاب دولتی را ندارد، و این خیلی خوب است.

+این که انجمن بازیگران کاندیداهای آن ماه را اعلام بکند، این می تواند به نفع خودش هم باشد، چون خبر سازی می کند، و هر ماه که می گذرد، کاندیداها بیشتر می شوند و شاید در سال حدود ۴۰یا ۵۰ کاندیدا باشند. این که همه گروه ها احساس کنند که دیده می شوند، این روند جذابی می تواند باشد که هر ماه کاندیداهای آن ماه را اعلام بکنند.

+ خبرسازی آن محدود به یک شب در سال نمی شود، در طول سال خبر ساز می شود و البته پذیرای نقد هم باید باشد. این که در طی ماه گروه ها احساس کنند کارشان دیده و مطرح می شود، به تکاپو می افتند، انگیزه چند برابر می شود، این یک بده بستان به وجود می آورد.

علی بی غم :

+ تداوم برگزاری جشن بازیگر به خودی خود ، تحقق همان هدف است و تا این جا شکل و شمایل قابل قبولی داشته است. در دوره های گذشته شاهد فراز و فرود هایی در کیفیت اجرا جشن بودیم که آن هم یک سر طبیعی در مسیر رشد جشن است.

+ولی ریشه ی تما اختلاف نظر ها را در اختلاف سلیقه ها می بینم. داوران منتخب همواره چهره هایی قابل قبول برای جامعه هنر کشورمان هستند، هنرمندانی مثل پرویز پورحسینی، سهراب سلیمی، گلاب آدینه ، اصغر همت ، بهزاد فراهانی ، قطب الدین صادقی، حمید سمندریان ، احمد کامیابی مسک و خیلی های دیگر از داوران معتبر جشن بازیگر بوده اند.

+ براین باورم که بهتر است همه داوران تمامی اجرا ها را در طول سال ببینند. در برخی دوره های گذشته هم همین روش را به اجرا گذاشتیم، اما مشکلاتی بروز کرد: اول این که هریک از هنرمندان که دعوت به کار می شدند، ناچار از ادامه داوری بازمی ماندند و انتظار بیجایی بود که ایشان خواهش کنیم کار های پیشنهادی را نپذیرند، چرا که برای داوری ریالی دستمزد دریافت نمی کردند. ثانیا بعضی از اجرا ها نظر ایشان را جلب نمی کرد و گلایه داشتند که اجراهایی را به ما معرفی بکنید که از نظر انجمن قابل قبول و در حد حرفه ای باشد. به همین جهت شاید، انجمن تصمیم گرفت که یک تیم داوری به عنوان هیات داوران اولیه (داوران منتخب آثار) در کنار تیم داوران نهایی تشکیل بدهد.

+ به عنوان کسی که در روند شکل گیری و تداوم این مراسم ، هم در سمت دبیر بودم و هم به عنوان داور حضور داشتم ، به صراحت می گویم که هرگز نه سفارشی وجود داشته و نه توصیه پذیری بوده ، چرا که مبنای کار بر پایبندی به اصول هنرمندانه است که خوشبختانه نه مادیات در آن جایی دارد و نه سیاست. ترجیح می دهم در مورد داوری جشنواره ها صحبت نکنم.

سیامک صفری:

+واقعا مجموعه ای که یک سال فعالیت تئاتری را داوری بکند(گویا داورانی برای یک سال انتخاب می شوند که کار ها را ببینند و نظرشان را جمع بندی کرده و در نهایت انتخاب نهایی را داشته باشند) کار سختی انجام می دهند . آن چه که آدم را امیدوار می کند، این است که اساسا این اتفاق هر سال می افتد و با این که عمر طولانی ندارد، قطعا روند خودش را طی می کند و روز به جای خوبی می رسد. بازیگری که در آن شب تشویق می شود، و جایزه ای می گیرد، به جایره مهمی دست پیدا کرده است ، زیرا صنف خودش او را انتخاب می کند. جشن بازیگر در مسیر تجربه است، شاید نیاز به گذر زمان دارد .

+ در کشور ما هم این اتفاق می افتد، و این اتفاق عالی است. هرچند که هنوز جوان است و تجربیاتی صورت می گیرد تا روزی به بلوغی برسد، به هدی که بتواند انتخابش را به شکلی عنوان کند که خیلی با اهمیت باشد.

+ من این اصل را در ذهن دارم که جشن بازیگر هنوز شکل کامل خودش را پیدا نکرده و جوان است، در مسیری است که تجربه می کند، مشکل بودجه و مسائلی مثل این ، دست و پای جشن را بسته است.

+ بهرحال باید منتظر بلوغ جشن بود. انجام دادن کار تشکیلاتی و صنفی، کار جمعی و باهم بودن و دوست داشتن این که کنار دستی مان بهتر از همه بوده ،‌ فهمیدن و قبول کردن آن خیلی مهم است. آرزو می کنم که این انتخاب و جایزه جایگاه ویژه ای داشته باشد و همه چیزش درست باشد. مثل همه جای دنیا.

+بله تفاوت بسیار است، چون داوری در خانه تئاتر و شب بازیگر نگاه صنفی دارد و نگاهش محدود به یک تعداد اجرای محدود در یک جشنواره نیست. انجمن بازیگران، خانواده بازیگران تئاتر را در طول سال دنبال می کند و فعالیت هایشان را در طول سال می بیند. بسیاری از نمایشهایی که در مدت زمان یک سال اجرا می شوند، در جشنواره تئاتر فجرنیستند. مساله دیگر این است که صنف ما می خواهد همکار خودش را تشویق کند، این با انتخاب های جشنواره فجر خیلی فرق دارد، به نظر من تفاوت بنیادی است.

شبنم مقدمی:

+ ویژگی یک چنین جشن یا گرد همایی که ضرورتش برای صنف ما احساس می شد، خارج از قواعد سیاست گذاری های مرسوم جشنواره هایی مثل فجر صورت می گیرد، در واقع فقط کیفیت اثر بررسی می شود. این که چه کسی هست، نوبت چه کسی هست، جایگاه حرفه ای آن چه قدر مرتفع است یا نیست در نظر گرفته نمی شود.

+ داوری به هرگونه ای که باشد، ممکن است یک عده ای بپسندند و یک عده ای نپسندند. من راستش فکر می کنم این دو مرحله ای بودن اتفاق خوبی است، برای این که بخاطر تعداد آثاری که اجرا می شود و کم هم نیست، داورها ممکن است همه کار ها را نتوانند ببینند. ولی دو مرحله ای که باشد، خب یک عده ای می بینند، و اگر تایید کردند، داوران نهایی هم می روند و کار را می بینند. روش خوبی است . ولی من توقعم این است که چون دو دوره خودم انتخاب شدم و جایزه گرفتم این را می گویم ، شاید اگر غیر از این بود، مطرح نمی کردم که مبادا شبهه بر انگیز باشد و سوء تفاهم ایجاد بکند.

+ داوطلبانه و با عشق و دل و انگیزه کار می کنند، تا یک مراسمی را برای هم صنف هایشان برگزار کنند. شبی را دور هم جمع شوند، همدیگر را ببینند، به همه خوش بگذرد، به روی هم لبخند بزنند، جایزه ای داده شود، و جایزه ای بگیرند. باید قدردان باشیم و سپاسگزار.

+همه وظیفه خودشان می دانند که همکاری بکنند ، این جشن صنف خودمان است و اتفاق مهمی است، یک همایش که فرخنده است، یک شب دور هم باشیم، بدون این که به نداشته هایمان فکر کنیم،  بدون این که به کینه هایمان و به غصه هایمان فکر کنیم، به روی هم لبخند بزنیم و باهم حال خوبمان را تقسیم کنیم. این یک شب خیلی غنیمت است در سال فکر می کنم برای برگزاری این شب هر کسی هر کاری از دستش بر می آید باید انجام بدهد.    

 (نقل قول ها از نشریه دوره دوم و شماره ۳ بازیگر است)

کاظم هژیرآزاد