تاریخچه تشکیل انجمن بازیگران از آغاز تا امروز
این یاداشت را من برای درج در مجله خانه تئاتر ارائه کردم ، حمید مظفری رئیس انجمن بازیگران وقت آن را تکمیل کرد . بنابراین می توان گفت محصول مشترک من و مظفری است . این نوشته ، برای درج درکتاب " یک دهه خانه تئاتر" ارائه شد که مورد جرح تعدیل قرار گرفت تا متناسب با بقیه مطالب کتاب شود. اینک به خاطرجنبه تاریخی آن ترجیح می دهم به عنوان دوره ای از فعالیت های من در انجمن ثبت شو د به نظرم در این صورت حالت بی رودربایستی تری دارد که باید یک روز به آن نگاه شود .
یک روز بعد ازظهر،گروهی میان پنجاه تا شصت نفر بعد از فراخوان هیات مدیره تازه تاسیس شده تئاتر در سالن خانه هنرمندان گرد هم آمدند . گردانندگان این اجتماع، نمایندگان خانه تئاتر یعنی ایرج راد و بهزاد فراهانی بودند. اینان منظور از فراخوان را، تشکیل هیات موسس انجمن بازیگران برای تدوین آیین نامه های داخلی انجمن اعلام داشتند.
بنا شد از میان حاضران این نشست، کسانی خود را داوطلب اجرای این کار کنند. طبق روال معمول این گونه نشست ها که نخست سکوت حاکم می شود، بعد هر کس دیگری نگاه می کند و دست آخر هم کسی داوطلب نمی شود، صدایی از داوطلبی برنخواست. پس به روال آیینی نانوشته ولی مرسوم، یکی دو صدا از میان جمعیت و حتی از سوی نمایندگان خانه تئاتر بلند شد و نام هایی را با صدای رسا یاد کردند.
پس از توضیحات نمایندگان خانه تئاتر مبنی بر چندی و چونی فعالیت های انجمن، سرانجام نوبت به انتخاب هیات موسس از میان داوطلبان رسید.
خانم ها: فریده سپاه منصور، آزیتا لاچینی، افسر اسدی و رویا تیموریان و آقایان پرویز پورحسینی ، مهدی میامی، فرهاد آئیش، پارسا پیروزفر و کاظم هژیرآزاد برگزیده شدند. نامبردگان پس از نشست ها و گفت و گوها، بررسی اساسنامه خانه تئاتر، امیدها و ناامیدی ها، غیبت ها و گله مندی های بسیار، سرانجام موفق شدند آیین نامه انجمن بازیگران را تدوین کنند و در اردیبهشت ماه سال ۱۳۷۹ به هیات مدیره خانه تئاتر بسپارند.
در تاریخ ۷۹/۹/۱۲ فراخوان هیات مدیره خانه تئاتر برای تشکیل مجمع عمومی انجمن بازیگران، به طور رسمی اعلام شد. جمعی بالغ بر ۷۳ نفر از بازیگران تئاتر در سالن خانه هنرمندان حضور یافتند.
متن آیین نامه با جرح و تعدیل در چند بند، مورد تصویب مجمع عمومی قرار گرفت برابر با دستور جلسه نخستین هیات مدیره انجمن در همان روز و بر اساس همان روال مرسوم و غیر مرسوم برگزیده شد.
که به ترتیب اخذ آرا، هفت عضو اصلی و سه عضو علی البدل دو بازرس اصلی و علی البدل به قرار ذیل است:
اعضاءاصلی
رویا تیموریان با ۵۷ رای/ پارسا پیروزفر با ۴۶ رای/ کاظم هژیرآزاد با ۴۶ رای/ سهراب سلیمی با ۴۱ رای/ فرهاد آئیش با ۴۱رای، تانیا جوهری با ۳۶ رای/ پانته آ بهرام با ۳۴ رای)
اعضاءعلی البدل
فریماه جامی با ۳۳ رای/ آتش تقی پور با ۳۲ رای/ محمد علی ساربان با ۳۲ رای
بازرسان:
گلبرگ ابوترابیان با ۲۹ رای، مهدی صفاری با ۱۱ رای
هیات مدیره نخستین دوره انجمن بازیگران در تاریخ ۷۹/۹/۱۹ تشکیل جلسه داد.
میزان حق عضویت را شورای هماهنگی خانه تئاتر (مرکب از نمایندگان کلیه انجمن ها) تعیین کرد. همین شورا مصوب کرد هر انجمن، خود شماره حسابی برای واریز کردن حق عضویت باز کنند. مصوبه دیگر شورای هماهنگی این بود که اجازه داد هر انجمن مهر ویژه خود را داشته باشد. اما مقرر شد کارت عضویت اعضا همه ی انجمن های خانه تئاتر شکل واحدی داشته باشند.
در انتخابات داخلی هیات مدیره انجمن، تانیا جوهری و سهراب سلیمی به اتفاق آرا به عنوان رئیس و نایب رئیس ، پانته آ بهرام (جانشین ) و کاظم هژیرآزاد به عنوان منشی جلسات انتخاب شدند، اما از آن جا که هیات مدیره بی قصد و نیتی ماده۴۰ آئین نامه را که ناظر بر چنین انتخابی است از روی صمیمیت و حسن نیت محلوظ نکرده بود، با تذکر گلبرگ ابوترابیان (بازرس) رو به رو شد.
رویا تیموریان خبر استعفای پارسا پیروزفر را به دلیل منطبق نبودن شرایط عضویت ایشان برای عضویت پیوسته اعلام کرد، چیزی که روزاول انتخابات از چشم همه پنهان مانده بود.
برای شروع کار ها ، بررسی شرایط عضویت پانصد متقاضی که در ابتدای تشکیل خانه دو هزارتومان داده بودند و کارت عضویت موقت گرفته بودند ، که خیلی از آن ها اصلا تئاتر نبودند . در اولویت کارهای هیات مدیره قرار گرفت. که از سوی پانته آ بهرام، گلبرک ابوترابیان، ساربان و هژیر آزاد دنبال می شد. از سوی آئیش، تیموریان و هژیرآزاد پیشنهاد سخت گیری برای عضویت پیوسته و تساهل برای عضویت وابسته ارائه شد.
رویا تیموریان خبر داد که قراراست با همکاری داود فتحعلی بیگی، انجمن تئاترهای سنتی که در بر گیرنده بازیگران تئاترهای لاله زارو غیره است نیزتاسیس شودکه در کنارانجمن بازیگران فعالیت کنند. اما آئیش، تقی پور، و هژیرآزاد اعتقاد داشتند آن ها نباید انجمن جدا داشته باشند و تفاوتی میان بازیگران قائل شد. مغایرت نحوه انتخابات درونی هیات مدیره با ماده (۴۰ چهل) و تقاضای انتخابات مجدد، از سوی بازرس اعلام شد که این تذکر آئین نامه ای مورد پذیرش همه اعضای هیات مدیره قرار گرفت. اما این امر موجب دلگیری تانیا جوهری و در نهایت تسلیم استعفایش به هیات مدیره شد. وساطت تنی چند از اعضا نیز موثر واقع نشد و ایشان دیگر هیچ گاه به انجمن بازنگشت. عکس العمل تانیا جوهری در مواجهه با این تذکر قانونی استعفای گلبرگ ابوترابیان را در پی داشت که با اصرار دوستان در هیات مدیره، آن را پس گرفت.
در تاریخ سیزدهم اسفندماه ۱۳۷۹ انتخابات دیگری مطابق با ماده ۴۰ آئین نامه و با حضور فریماه فرجامی، پانته آ بهرام، گلبرگ ابوترابیان آتش تقی پور، سهراب سلیمی، محمدعلی ساربان و کاظم هژیرآزاد (با رای مخفی) صورت گرفت.دراین جلسه که حد نصاب راهم داشت رویا تیموریان حضور نداشت .
سهراب سلیمی به علت سفر قریب الوقوع اش از کاندیداتوری انصراف داد . فرهاد آئیش به خاطر سفرکاری اش به هژیرآزاد وکالت داد. ولی این وکالت ا زسوی بقیه هیات مدیره پذیرفته نشد. پس میان حاضرین و حائزین بیشترین آرا ماخوذ ، کاظم هژیرآزاد (رئیس)، پانته آ بهرام (نایب رئیس) ورویا تیموریان (امضا کننده اسناد مالی) برگزیده شدند .شاید این رای گیری اشتباه جمعی بود ، شاید نمی بایست بدون حضوررویا تیموریان صورت می گرفت ، چون ایشان بعد از اصلاع از این انتخابات ، دیگر در انجمن حضورنیافت وگفت وگوها و وساطت هاو حتی پیشنهاد انحلال هم ایشان را به ادامه کار راضی نکرد وهیات مدیره وجود نازنینی راسهوا از خود دورکرد . واین تجربه ای بود که قطعا می بایست در روند کارهای بعدی مورد توجه همه گروه های شغلی و صنفی قرار بگیرد. باری هیات مدیره ناچار با همین ترکیب ، به کار خود ادامه داد .
روز ۵ خرداد ماه ۱۳۸۰، مراسم روز جهانی تئاتر از سوی خانه تئاتر به پیشنهاد و اصرار بهروز غریب پورو پذیرش هیات مدیره خانه تئاتر ، (در فضای باز خانه هنرمندان) بر پا شد. انجمن بازیگران بیشترین سهم را در همکاری و تلاشگری برای باشکوه تر برگزار شدن این آیین داشت مجری مراسم و مسئول گروه پانتومیم، پانته آ بهرام بود.
در همان روزها، انجمن بازیگران، در کنار سایر انجمن ها، درصدد تدوین متن قرارداد «تیپ» که در بر گیرنده منافع مادی و معنوی همه اعضای صنوف باشد، برآمد، اما راه به جایی نبرد.
یکی از اقدامات فرهنگی و آموزشی انجمن، نمایش آثار سینمایی با مضامین تئاتری وهنری بود که بعد از چند جلسه با توجه به عدم استقبال اعضا به دلیل دسترسی بهتر و مطلوبتر به همان فیلم ها از برنامه انجمن حذف شد.
اکنون فرهاد آئیش، سخت مشغول کارهای هنری خود بود، سهراب سلیمی ناامید و سرخورده از نامهربانی های مرکز هنرهای نمایشی و دیگر کسان ، فعالیت انجمن را عبث تلقی می کرد و از حضور مرتب در جلسات عذر می خواست، فریماه جامی خسته و بیمار بود و از همین رو، خواستار حضور کمتر خود در هیات بود، آتش تقی پور در پی انتقاد هژیرآزاد به مناسبت حضور کمرنگش برآشفت و خداحافظی کرد، اما قبل از این کار مطالب جالبی بیان کرد:
"اگر قرار بود انتخابات واقعی صورت بگیرد ما این جا نبودیم اگر پولی قرار بود به ما بدهند دیگران به جای ما بودند، این انجمن ها را تشکیل داده اند که ما را سرگرم کنند و من در تشکیلات دیگر هستم و که ماهی یک بزرگداشت می گیرند و هر بار یک سکه هم می دهند. شما در این جا چه کار برای هنرمندان می توانید بکنید؟»
در جای دیگر، رویا تیموریان نیز ناامیدانه همه فعالیت های انجمن را تشریفات قلمداد می کرد.
اما آئیش با وجود حضور کم در جلسات، امید می داد. تشویق می کرد و اتحاد و همبستگی را در خانه تئاتر بسیار مهم تلقی می کردومی گفت :" مشکل ما مشکل سه هزار ساله است. من بیست و هفت سال از ایران دور بودم،در همین مدت یاد گرفتم قوانین مدنی را رعایت کنم اما وقتی بازگشتم قبل از هر چیز عدم رعایت قوانین متعجب و حیرانم کرد. توی دلم فحش می دادم. بعد یواش یواش یاد گرفتم که ببخشم، چون دیگر خودم هم در چهار راه ها از چراغ قرمز رد می شدم. دیگر کمربندم را هنگام رانندگی کمتر می بستم. کم کم دیگر من هم مثل بقیه شدم. حالا مفهوم درست کردن صنف و سندیکا و از این دست به نظرم خیلی انتزاعی و آبستره بود. فقط یک امید وجود دارد، به نظرم انجمن ما تند می رود و باید از فعالیت هامان که همه اش به دوش دو سه نفر است کم کنیم. معلوم است، وقتی کار داشته باشیم، نمی آییم، آن وقت کارهای انجمن روی دوش آنهایی می افتد که مسئولیت پذیرفته اند و می آیند. من خودم را می شناختم که خودم را کاندیدا نکردم، اما به هر حال قبول کردم" من می آیم، ولی از من کار نخواهید. در این مدت هم فقط با حرف از شما پشتیبانی کرده ام. عملا کاری انجام نداده ام. دارم می بینم که کارهای انجمن روی دوش دو نفر است.»
به همین منوال به پایان دوره اول نزدیک شدیم. در طی همین دوره پرتنش که جای هیچ گونه امیدواری برای بودن و ماندن باقی نمی گذاشت، در کنار همان فعالیت های افتان و خیزان از سوی تنی چند از یاران، سه شماره خبرنامه داخلی در قطع نیم صفحه ای به همت دکتر بیژن نوذری و هژیرآزاد، با همان «بضاعت فرجات» منتشر شد که سومین اش در ۳۲ صفحه و با محتوایی بهتر و مقالاتی روشنگرتر، از آب درآمده بود.
حال همه با نگرانی منتظر بودند ببینند بازتاب این همه نامرادی ها و ناکامی های هیات مدیره، ودرعین حال تلاش ها و امید های تنی چند از ازآن ها، بعد از دو سال، چه خواهد بود.
اینک مجمع عمومی تشکیل شده بود، با حضور ۲۲۲ نفر عضو، در حالی که حد نصاب برای رسمیت یافتن این مجمع، که دوره دوم فعالیت هیات مدیره را رقم می زدبا ۱۷۱ نفر به حد نصاب می رسید.
در گزارش هیات مدیره به مجمع آمده است: "با توجه به ماده ۴۸ آئین نامه انجمن بازیگران، هیات مدیره برای اجرای مصوبات آئین نامه، کمیته های اجرایی ایجاد کرد. این کمیته ها با شرح وظایف جداگانه تشکیل شد و مسئولین آن وظیفه یافتند تا چگونگی فعالیت ها را به هیات مدیره به صورت مستمر گزارش دهند.
کمیته روابط عمومی: بازوی اجرایی و هماهنگ کننده هم کمیته های داخلی با صنوف دیگر خانه با فعالیت های ذیل:
۱- رسیدگی به مهم ترین و وقت گیرترین و پر مسئولیت ترین وظیفه، یعنی بررسی شرایط عضویت ۶۱۸ نفر متقاضی عضویت که این کار با همکاری داوطلبانه اعضای انجمن صورت گرفت. در نتیجه ۴۷۴ تن به عضویت پیوسته و وابسته پذیرفته شدند که برای ایشان کارت عضویت صادر شد ۳۷۴ نفر کارت خود را دریافت کردند و اما کارت عضویت صد نفر همچنان نزد هیات مدیره باقی مانده است.
۲- شرکت فعال در جشن خانه تئاتر روز جهانی تئاتر و تهیه زندگی نامه رضا ارحام صدر و توزیع آن بین مدعوین
۳- شرکت در اطلاع رسانی برای بزرگداشت مرحوم گرمسیری.
۴- اطلاع رسانی به اعضا از طریق تماس تلفنی،برای حضور در مجمع عمومی خانه تئاتر.
۵- نمایش تله تئاترها ، برگزاری مراسم سخنرانی ها به وسیله اطلاع رسانی به اعضا از طریق تلفن، نصب اعلان در مکان های اداره تئاتر، تالار مولوی، تئاتر شهر، حوزه هنری، اداره کل نمایش رادیو، مرکز هنرهای نمایشی.
۶- ایجاد یک مجموعه ی اطلاع رسانی مرکب از افراد داوطلب تحت عنوان سر گروه و سپردن مسئولین ده نفر عضو به عنوان زیر مجموعه بدانان بری تسهیل در امر اطلاع رسانی.
۷- اجابت معرفی از سوی خانه تئاتر برای طی کردن دوره های کوتاه مدت به نام «حقوق خلاقیت های هنری» در دانشکده هنر. معرفی شدگان ۳ نفر بودند که تنها هژیرآزاد در این دوره شرکت کرد و گواهینامه مربوط را دریافت کرد.
۸- حضور در مراسم بزرگداشت مرحوم «علی حاتمی» تحت عنوان «رفتار حاتمی با بازیگرانش در رسیدن به نقش»
- کمیته فرهنگ و آموزش
با فعالیت های ذیل
۱- ایجاد باشگاه فیلم و تله تئاتر، نشان دادن بیست فیلم و تهیه بروشورهای مربوطه.
۲- برپایی سخنرانی پس از نمایش فیلم «در جست و جوی ریچارد» با سخنوری «رضا
سرور» تحت عنوان «شکپیر معاصر»
۳- دومین سخنرانی های رضا سرور پس از نمایش فیلم شاه لیر به کارگردانی پیتر بروک که نظریات منتقد معروف «یان کات» را منعکس می کرد.
۴- سخنرانی تحلیلی خانم «شیو کاویانی» پس از نمایش فیلم «هنری پنجم» با عنوان «نگاه زیبایی شناسانه شکپیر از زشتی های جنگ.»
۵- سخنرانی دکتر بیژن نوذری به صورت مستقل در تاریخ ۱۳۸۰/۵/۲۷ درباره ی «دراماتراپی و کاربردهای آن در تئاتر.»
۶- سخنرانی دکتربیژن نوذری در خصوص کارگردان و پژوهشگر معروف لهستانی «یرژی گروتوفسکی» به همراه بحثی در موردتئاتر درمانگر.
۷- سخنرانی دکتر احمد کامیابی مسک در خصوص تئاتر «ابزورد»پس از نمایش تله تئاتر «در انتظار گودو.»
۸- میزگردی با عنوان «تئاتر ابزورد و گفته ها و ناگفته ها»
۹- تهیه بروشورهای آگاهی دهنده و توزیع آن قبل از نمایش هر فیلم.
۱۰- تهیه ۳ شماره خبرنامه داخلی.
کمیته رفاه
این کمیته که وظیفه اش ایجاد تسهیلات رفاهی ایجاد ارتباط و همبستگی میان اعضا است توانست کارهای ذیل را صورت دهد.
۱ - عیادت از بانوی بازیگر پیشکوستی که اکنون دوران کهولت را می گذراند.
۲- ملاقات و دعوت و همراهی یکی از آقایان بازیگر قدیمی که ایشان نیز دوران کهولت را می گذرانند
۳- ملاقات با بانوی بازیگر سالخورده ای که از وضعیت جسمی و تندرستی مطلوبی برخوردار نیست به اضافه تهیه فیلم گزارش گونه ای از ایشان .
۴- تهیه فهرست کلیه اعضا جهت بیمه تامین اجتماعی که نوید آن را در وزارت ارشاد داده است ۵- ارتباط و هماهنگ کردن با یکی از شرکت های بیمه تکمیلی مقرون به صرفه به نام SOS دریافت بلیت رایگان مراسم اعضا، ۲۰ بلیت مهمان در هفته، از مرکز هنرهای نمایش از خرداد ۸۱
کمیته مالی
همانطور که پیش از این اشاره شد وظیفه کمیته امور مالی رسیدگی و کنترل مسائل مالی، حفظ و نگهداری اسناد مالی، مهرانجمن و نظایر آن بوده است. انجمن تا تاریخ۸۰/۷/۲۸ حساب بانکی نداشته است ودیناری از کسی به هیچ عنوانی دریافت نکرده است از تاریخ۸۰/۷/۲۸ یک حساب مشترک پس انداز با موافقت خانه تئاتر باز شد ولی شش ماه بعد هیات مدیره خانه تئاتر تصمیم گرفت کلیه حق عضویت ها به شماره حساب خانه تئاتر واریز شود. در تاریخ ۸۱/۲/۷ حساب مذکور (پس انداز) بانک ملت شعبه مرکزی مسدود شد و کلیه وجوه به حساب خانه تئاتر واریز شد.
از دومین نمایش فیلم به بعد اقدام به فروش بلیت به مبلغ ۱۵۰ تومان برای اعضا و ۳۰۰ تومان برای دیگران شد. وجوه دریافتی به خانم نبی پور تحویل شده است تا به مصرف هزینه های جاری انجمن برسد. اما پس از آن که مقرر شد نمایش تمام فیلم ها بر اساس دریافت مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توسط کمیته فرهنگ و آموزش صورت گیرد فروش بلیط هم قطع شد.
در انتهای گزارش به مجمع عمومی که در آن هیچ گونه اشاره ای به مناسبات حاکم به هیات مدیره دوره اول نشده است، تنها به صورت تلویحی به «کم لطفی برخی دوستان در هیات مدیره» اشاره شده است.
نیز آرزو شده است در انتخابات بعدی احساس مسئولیت در منتخبین آن چنان باشد که شاهد این گونه مشکلات نباشیم از دوستانی که بدون هیچ گونه چشمداشتی در طول این مدت هرگز (هیات مدیره) را تنها نگذاشتند و «از همکاری بی دریغ» فروگذاری نکرده اند قدردانی و سپاس به عمل آمده است.
دوره دوم
با انتخاب هیات مدیره جدید، روح تازه ای به کالبد نیمه جان انجمن دمیده شد.
اما با کمال تاسف از همان روزهای نخست مصطفی عبدالهی به دلیل عارضه ای جان فرسا جلسات را به ناچار محروم از خود ساخت. شغل دبیری آموزش و پرورش مانع از آن بود تا بازرس اصلی در ساعت ده صبح که ساعات تشکیل جلسات بود حضور یابد به ناچار آقای صفاری جای آقای همتی را گرفت. با این همه حضور پر رنگ حمید مظفری، مهدی میامی، پرستو گلستانی سیما تیرانداز، احمد ساعتچیان، بهرام سروری نژاد و پیشکسوت همه آزیتا لاچینی به جلسات نخستین شور و حالی وصف ناشدنی می داد. هژیر آزاد و ساربان و بازرس دوره پیشین صفاری حلقه اتصال دوره گذشته و حال بودند. هر کس مسئولیتی یافت لاچینی (کمیته رفاه) با همکاری احمدرضا اسعدی و رشید بهنام.
ساربان (کماکان کمیته مالی) اما با شدت وحدتی بیشتر امور اداری را نیز پیگیری می کرد، حتی برگزاری نشست آسیب شناسی بازیگر را که نخستین نشست این دوره به حساب می آمد با همکاری خستگی ناپذیر احمد ساعتچیان سامان داد. با تاسف، ساعتچیان پس از این نشست دیگر در هیچ جلسه ای، تا پایان دوره حضور نیافت و هیچ توضیح رسمی ای نیز برای این نیامدن نداد اما گویا زحمات خود را ماجور نیافته بود که نیامده بود. ای کاش دانسته باشد که فعالیت های داوطلبانه، همیشه بی اجر و مزد است و با احساسات و عواطف قابل سودا نیست. آرزو مندیم تن نازکش آزرده گزند مباد و عزم اش همیشه استوار باشد.
کمیته فرهنگ و آموزش بر عهده بازیگر توانا و کارگردان هنرمند سیما تیرانداز نهاده شد، با این شرط که حمید مظفری، پرستو گلستانی و دکتر بیژن نوذری نیز او را دستیار باشند. مهدی میامی هنرمندی که پیشینه ای مجرب در امور انجمن های تئاتر و سینما داشت آن چنان دلخوشی ای در جمع ایجاد کرده بود که می گفتیم کارها خواهیم کرد کارستان. اومسئولیت کمیته روابط عمومی را خود برگزید و دیگران نیز راضی به این گزینش بودند. میامی دو کار مهم در ایام حضور در انجمن کرد نخست پیشنهاد تجلیل از بازیگران بر اساس بند «ح» از ماده ۴۷ آئین نامه را مطرح ساخت که با شور و هیجان به تصویب هیات مدیره رسید. خود نیز طرح اولیه آئین نامه اجرایی آن را به همراه شیوه داوری تهیه کرد. مظفری آیین نامه و مواد آن را تنظیم و انشا کرد و بر اساس پیشنهاد او برگزاری آیین مورد نظر میامی آن را «جشن بازیگر» نامید که آن نیز به تصویب رسید. دوم، از همان ابتدا به نحوه عضو گیری در دوره گذشته ایراد وارد کرد. وی بر این باور بود که در تساهل زیاده روی شده است و باید بیشتر عضویت ها را دوباره نگری کرد، بر همین اساس با مرور دوباره بیشترین اعضای پیوسته را مستحق وابسته بودن دانست. هر چند میامی پس از چند ماهی به دلیل بروز مشکلاتی که خود آن را خانوادگی می نمود از همراهی با هیات مدیره عذر خواست .اما انجمن بازیگران هیچ گاه خاطره آن زمان اندک همیاری او را فراموش نخواهد کرد. بهرام سروری نژاد طی این مدت میامی را یاری می داد. حمید مظفری هم که وظیفه سخنگویی انجمن بر عهده اش گذاشته شده بود طرح ها ونظریه های تازه ای را با خود انجمن آورده بود. نخستین اش تقاضای ابقای هژیرآزاد در سمت ریاست هیات مدیره انجمن بود زیرا به باور او در دوره ای که بحران های گوناگون هستی انجمن را تهدید می کرد است با یاری محمد ساربان توانسته بود که آن را سر پا نگه دارد، همچنین با یکایک اعضای انجمن ارتباط خوبی داشت، افزون بر آن عضو هیات مدیره مرکزی خانه تئاتر نیز بود. هر چند این پیشنهاد با مخالفت ظاهری کسی رو به رو نشد و به اتفاق آرا به تصویب رسید، اما پیدا بود که تنی چند در دل خود خواهان اجرای ماده ۴۰ آئین نامه هستند.
رویدادهای بعدی که تعامل میان اعضای هیات مدیره را شکل داد گویای این خواست درونی بود اگر چنین گزینشی به واسطه طبع بلند هیات مدیره تبعات چندان آزار دهنده ای به همراه نداشت ولی به هر حال هر دست انداز طبیعی و ناگزیر، رئیس هیات مدیره را متوجه «اگر» ها و «اما» هایی می کرد.
دومین طرح پیشنهادی مظفری به هیات رئیسه تبدیل خبرنامه دوست داشتنی اما کوچک دوره پیشین به یک مجله واقعی، در قطع مجله، با عکس روی جلد و محتوایی چه در مضمون و چه در صفحه آرایی هم طراز با نشریه ای قابل قبول و در شان انجمن بازیگران بود. او می گفت حال که خانه تئاتر به دلیل مشکلات بسیار سطح کلان فرصت اندیشیدن یا عملی کردن نیت خود را برای انتشار چنین مجله ای نداشته است بهتر است انجمن بازیگران پیشگام عملی کردن نیت هیات مدیره خانه تئاتر باشد. دوستان در هیات مدیره هر چند عملی شدن چنین طرحی را به دلیل مشکلات مالی و تحریری و ساختاری امکان پذیر نمی دانستند، اما عاشقانه رای به اجرا شدن این طرح دادند. مظفری می گفت برای رسیدن به واقعیت در آغاز می باید رویای آن را در سرپروراند، آن گاه برای تحقق آن رویا مبارزه کرد. او باور داشت که به هر حال نهادی فرهنگی به یاری خواهد شتافت و حمایتگر مالی این تصمیم خواهد شد. که شد - موسسه ی فرهنگی "اندیشه سازان" که او نیز مولود پیشنهاد مظفری بود- با رغبت، اما در ازای همکاری خانه هنرمندان (که تسهیلات اجرایی هر ماه دو نمایشنامه خوانی، با شرکت اعضای خانه تئاتر را برای ایشان فراهم می آورد) در قالب عقد قراردادی میان انجمن بازیگران و اندیشه سازان، پذیرفت که امورمالی و فنی چاپ را بر عهده بگیرد. کاظم هژیرآزاد و پرستو گلستانی مامور پیگیری ارتباط با اندیشه سازان شده بودند. هژیرآزاد قرارداد را عملی ساخت پرستو گلستانی نیز، هم به عنوان بازوی اجرایی کمیته فرهنگ و آموزش و هم به عنوان مدیر هنری و اجرایی نشریه که آن نیز به پیشنهاد مظفری «بازیگر» را بر خود گرفت تلاش خود را آغاز کرد. دکتر بیژن نوذری با نوشتن مقاله، مظفری و گلستانی را در تحریریه تازه پای «بازیگر» یاری می رساند. هیات مدیره روی همکاری سیما تیرانداز در کسوت مسئول کمیته فرهنگ و آموزش بسیار حساب می کرد که بی جا هم نبود. اما یک سیما تیرانداز بود ومشغله های گوناگون بازیگری، کارگردانی، تدریس در مراکز آموزشی هنر و ... که هر بار یکی از این ها مانع حضور درست و حسابی و دلخواه وی در هیات مدیره می شد. به طوری که پس از چهار جلسه با اخذ مرخصی برای بازی در سریال "خانه ای در تاریکی" مجبور شد به مدت چهار ماه در کاشان به سر ببرد بعد از آن نیز ساعات تدریس، با ساعات تشکیل جلسات تداخل می کرد و او را می آزرد. تیرانداز بسیار جدی و در ساعات حضور بسیار موثر بود، اما معلوم است که نمی توانست کارهای خود را فدای چنین جلساتی بکند. ماه های آخر آن قدر گرفتار شده بود که دوستانش دیگر او را حتی تا پایان دوره ندیدند. اما خوشبختانه همکاران دیگر در هیات مدیره آن قدر بی کار بودند که بتوانند با حضور مستمر خود چنین کمبودهایی را جبران کنند.
کمیته رفاه، در نخستین گام ها دچار ترمز شد زیرا صاحب هیچ اهرم مناسبی برای رسیدن به مقصود نبود. این کمیته، طی اقدامی توانسته بود از یک فروشگاه بزرگ البسه، برای اعضا، میان ۱۵ تا ۲۰ درصد تخفیف بگیرد، اما این اقدام با واکنش های گوناگونی روبه رو شد، بعضی گفتند این فروشگاه اجناس بنجل خود رادر معرض تخفیف قرار داده است. برخی گفتند: همه جا از این گونه تخفیف ها می دهند و ...
چند تجربه مشابه بعدی هم هیات مدیره را بر آن داشت تا از اساس چنین سوداهایی را دیگر در سر نپروراند روح کلی هیات مدیره شان هنرمند را بالاتر از آن می دانست که بخواهد او را آلوده منت چنین امتیازات ناچیزی بکند.
در همین ایام دوستان دیگر به دنبال عملی ساختن انتشار نخستین شماره «بازیگر» گاهنامه داخلی انجمن بازیگران خانه تئاتر بودند دکتر بیژن نوذری،کسی که در دوره پیش، با دست خالی و با سود جستن از امکانات نرم افزاری و سخت افزاری خودش، با همراهی هژیرآزاد و ساربان، رضا عبدالعلی زاده، امیر مهرتاش مهدوی، یاشار احمدی فرد، محمد ابراهیم رحیمی، رشید بهنام و مرکز هنرهای نمایشی ۱۲ صفحه به قطع آ۲ منتشر کرده بود،هم اینک نیز مشتاقانه بر آن بود تا سهم عمده ای در انتشار گاهنامه داشته باشد. اما بروز یک سوء تفاهم دو سویه، یعنی نادیده گرفته شدن فضاهای پیشین و پسین از هر دو سو، بستری برای استمرار همکاری به شیوه گذشته نگسترانید، از همین رو، دامنه فعال، کمی کاهش یافت و «بازیگر» به اجبار توانست تنها به رفع عطشی از قلم اش خود را امیدوار بدارد که از بخت خوش این امیدواری بی جا نبود و تا آخرین شماره بازیگر- چهار نوشته های ایشان زیب صفحات شد.
در فضای تازه، جنب و جوشی به راه افتاد که ناظران را ممکن بوده و به تامل وا دارد:
اکثریت اعضا هیات مدیره چاپ و انتشار «بازیگر» را بسیار جدی دنبال می کرد و همین دیگران را به درنگی پرسشگرانه در این نظاره گری وا می داشت که آخر با کدام امکانات توانا به عملی کردن خواسته خود هستیم در هنگامی که آه در بساط ندارید؟
در فروردین ماه ۱۳۸۲، پایان ده انتظار تلاشگران، و پاسخ دهنده ی تامل برانگیز به پرسشگران ناظر بود شماره نخست بازیگر، در حالیکه عکس گرامی یاد جمیله شیخی را بر جلد خود داشت منتشر شد. همکاری آتیلا پسیانی که آلبوم سالها تلاش مادر را در اختیار نهاده بود دست اندر کاران را به مقصود رساند. هیات تحریریه که در واقعیت همان هیات مدیره انجمن بود، بنا داشت که از این پس، به پاس جان سختی های زنان بازیگر تئاتر دیارمان، تصویری از آن که ثبت کننده لحظه ای از هنر نمایشی بر صحنه است زینت بخش روی جلد کند. قرار شد چنین گزینشی، در گذشتگان را در بر گیرد. نزدیکی تاریخ درگذشت این مهین بانوی بازیگری به تاریخ انتشار نشریه، چنین گزینشی را راهبر شده بود.
پرستو گلستانی در راه انتشار «بازیگر» همه کوشش خود را به کار برده بود. او از حسن ملکی دوست همه تئاتری ها، که خود گرداننده «نشر تجربه» است و فهرست بلندی از آثار منتشر شده اش نشانگر ارادت و وفاداری اش به تئاتر است، خواسته بود کمک بیاید. پذریش اول حاصلی جز ویراستاری و ترجمه پاکیزه نداشت. می توان گفت سردبیر معنوی نخستین شماره هموست. «لوگو»ی «بازیگر» نیز حاصل ذوق پرطراوت و جوانان بهرنگ بقایی است. اردشیر همتی نیز بی اجر و مزد به کار صفحه بندی کامپیوتری بازیگر همت گماشت.
دومین شماره اما، نقش هژیرآزاد را برجسته تر ساخت، زیرا تایپ مکرر در مکرر مطالب که ناشی از غلط گیری ها و ویرایش های بی امان مظفری بوده، امانش را بریده بود. حروف چینی به خوبی پیشرفته بود، اما فقر تحریریه از لحاظ تجهیزات لازم کامپیوتری و عدم تجربه لازم در امور فنی، موجب شد تا به دومین شماره «بازیگر» غلط های فراوانی راه یابد. به گونه ای که بر خلاف عرف به ناچار آن را با همراهی غلط نامه بالا بلندی به دست دوست رساندند. دو شماره دیگر بازیگر که سومی اش ویژه جشن بازیگر بود- نیز حاصل دومین دوره هیات مدیره انجمن بازیگران خانه تئاتر است. با تاسف، همدلی و همراهی اندیشه سازان- به دلیل بروز مشکلات داخلی شان- تنها ۳ شماره از «بازیگر»را شامل شد. اما چهارمین شماره، با حمایت مالی موسسه فرهنگی و آموزشی «پارسه» متولد شد و پنجمین شماره؟...
در دوره دوم از فعالیت هیات مدیره ما شاهد برگزاری سه بزرگداشت برای سه تن از هنرمندان پیشکسوت عرصه تئاتر کشورمان جمشید لایق، مهری مهرنیا و سروش خلیلی بودیم. در این مهم، حمایت سه موسسه و شرکت، نقش داشت: شرکت «راکس» «موسسه اندیشه سازان» و موسسه «پرسپولیس» پیش از برگزاری بزرگداشت ها، هیات مدیره نخستین نشست صنفی آموزش برای انجمن را در برنامه خود قرار داده بود. این نشست مفتخر بود که از حضور نصرت الله کریمی بهره مند شده است. اما کیفیت برگزاری مراسم نکته بسیار مهمی را به هیات مدیره یاد آورد: ایجاد «ستاد همایش ها، نشست ها، و آیین ها» را نکته ای که از چشم و انجمن بازیگران دور مانده بود . مظفری در فردای نشست آن را به هژیرآزاد و محمد ساربان باز نمود.
این نیاز، ضرورت کشف استعدادهای نهفته در انجمن را تعریف کرد. علی بی غم، هوشمند هنر کار و جواد اعرابی حاصل چنین ضرورتی بودند. از آن پس بود که انجمن توانست با یاری دوستان که خود از همکاری فعالین دیگر انجمن بودند، برخوردار شود. دومین نشست که همچون نشست نخست، با عنوان «آسیب شناسی بازیگران تئاتر» برگزار شد محصول زحمات اینان بوده و همان گونه که تمامی نشست های بعدی و برگزاری آیین های بزرگداشت نیز دستاورد این سه تن و یاران شان بود. پرویز تاییدی و تنیوش نظم جو، دومین نشست آسیب شناسی بازیگر را به عنوان فرعی بعد از فراغت از تحصیل رقم زدند. دکتر بیژن نوذری اداره نشست را بر عهده داشت.
هیات مدیره تحت تاثیر پیشنهاد یکی از اعضای خود استراتژی دوره فعالیت را آموزش امور صنفی و احاطه بر حقوق مادی و معنوی انجمن قرار داد بنابراین کوشش شد تا آن جا که شرایط درونی انجمن راه دهد محتوای نشریه و همایش ها، متاثر از چنین مضمونی باشد. بر همین اساس افزون بر برپایی نشست هایی بر پایه مضمون آسیب شناسی بازیگر، بررسی حقوق مالکیت های فکری و هنری نیز تدارک دیده شد. هدف از نشست، آشنا ساختن اعضا و به فکر واداشتن آنان در باب چنین موضوع و «مسئله» مهمی بود. با این آرزو و امیدواری که هنرمندان به ویژه بازیگران تئاتر حدود و ثغور حقوق مادی و معنوی خود را بر مبنای قوانین ملی و بین المللی بازشناسند و بدانند مطالبات آنان چه باید باشد. اساتید سرشناس دانشگاه ها آقایان: دکتر محمد عرب اسدی (کارشناس مدیریت و برنامه ریزی و اطلاع رسانی) دکتر حبیبا (استاد دانشکده حقوق و علوم سیاسی) دکتر موید الدین (مشاور عالی وایپو) و دکتر شفیعی شکیب )مشاور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در امور حقوق بین الملل مالکیت های فکری وهنری شرکت کنندگان در این همایش بودند. اما از آنجا که اعضای خانه تئاتر به درستی نمی دانند ضرورت ایجاد چنین خانه ای چیست و انجمن های زیرمجموعه نیزنمی دانند چرا در این خانه گرد آمده اند، آن گونه که منتظر بودیم، نشست یاد شده با استقبال روبه رو نشد. ما می پنداشتیم هیات مدیره با انتخاب چنین موضوعی، دست بر حساس ترین نقطه امور صنفی بازیگران و به طور کلی آفرینشگران عرصه نمایش گذاشته است. بر این باور بودیم که عنوان همایش آنقدر بزرگ و پر «مسئله» هست که نیازی به تبلیغ وسیع و صرف هزینه عمر همکاران (در گروه های مسئول شبکه اطلاع رسانی) ندارد. تصور می کردیم که در روز همایش، پنچ شنبه هفتم تیرماه 1382 هر کس مشتاقانه کارهای کمتر ضرور خود را به کناری می نهد و با پا نه، بلکه با سر در نشست حضور پیدا می کند. اما چنین نشد، و دانسته شد که چرا «چنین» نشد.
آسیب شناسی بعدی در هیات مدیره بر روی چنین عدم استقبالی نیز راه به جای نبرد، شاهد مثال می تواند پی در پی دو نشست دیگر تحت عنوان «هم اندیشی جایگاه نابرابر بازیگران تئاتر در ایران و جهان که خود عنوانی اشتها برانگیز است، باشد که آن نیز سرنوشتی همانند نشست های دیگر داشت. به راستی معلوم نیست هنگامی که اعضای یک صنف ، خود خویشتن را باور نداشته باشند، چگونه می خواهند دیگران آنها را باورداشته باشند؟!
سه شنبه آخر هر ماه نشست سرگروه ها- در شبکه اطلاع رسانی- با حضور تنی چند از اعضای هیات مدیره بدون وقفه برگزار می شد (سرگروه ها، هر کدام با تعدادی عضو انجمن ارتباط مستمر دارند و نقش پر اهمیت آنان برقراری ارتباط میان هیات مدیره و بدنه انجمن است. در یکی از همین جلسات کامران ملک مطیعی- عضو انجمن- خبر از تخریب تئاتر نصر داد. این تصمیم ضد فرهنگی و ضد هنری، هیات مدیره را وادار به صدور بیانیه ای، به قلم مظفری کرد.
ستاد اجرایی همایش ها و بزرگداشت ها و آیین ها، به مدیریت هوشمند هنرکار، همکاری علی بی غم، (دبیر جشن بازیگر) کامران ملک مطیعی (روابط عمومی جشن)، و کاظم هژیرآزاد (نماینده هیات مدیره در ستاد ها و همایش ها) دوازدهم اردیبهشت ماه هزار و سیصد و هشتاد وسه را زمان برگزاری نخستین «جشن بازیگر» اعلام کردند مقارن همین ایام گفت و گوی مجمع عمومی خانه تئاتر برای برگزیدن هیات مدیره مرکزی دوره تازه در جریان بود. و از آن جا که تلاش و ستاد مسئولین برای پیدا کردن اسپانسر مناسب هر دم با مانعی روبه رو می شد. و نیز از آن جا که فعالیت های ضروری ویژه تاریخ برگزاری را جا به جا کرده بود، فضای آلوده به بدبینی ها و سوء تفاهم ها بستری فراهم آورده بود تا کسانی را که تحت تاثیر این آلودگی فضای انتخاباتی قرار گرفته اند. نسبت به تحرکات انتخاباتی این یا آن انجمن بدبین کنند، حرف هایی ناخواسته این جا و آن جا بر زبان بیارند و بهانه ای به دست دشمنان واقعی خانه تئاتر بدهند تا از این آب گل آلود (با انداختن قلاب ناامیدی) ماهی تفرقه و از هم پاشیدگی خانه تئاتر بگیرند. کار بدان جا کشید که یکی از خبرگزاری ها که خیلی نگران تندرستی خانه تئاتر بوده بی «مهر» ی کند و درقالب گزارشی تحلیلی پنبه یکی دو نفر از زیادت طلبان انجمن بازیگران می خواستند «صندلی» ریاست خانه تئاتر را تصاحب کنند بزنند. ملاک گزارش نویس بازی خورده این بود که «فلان»ی و «فلان» ی از عمد و به قصد مطرح کردن خودشان روی برگزاری «جشن بازیگر» مانور می کنند و با جا به جا کردن تاریخ برگزاری آن بر انند تا نام خود را بر سر زبان ها بیندازند و از این راه، تبلیغات تو خالی بر سر جشنی که هیچ گاه برگزار نمی شود به قله های پیروزی انتخابات دست یابند. دو مطبوعه، یکی با اشتیاق کامل و حتی جعل تیتر، و دیگری با ظاهری بی طرف این گزارش را شتاب زده چاپ کردند.
انتخابات صورت گرفت آن ها که باید به هیات مدیره راه می یافتند، راه یافتند. به فاصله کمی از برگزاری انتخابات، در تاریخ ۹ خرداد «۱۳۸۳ جشن بازیگر» در تالار اصلی تئاتر شهر و در مقابل دیدگان چیزی در حدود هشتصد نفر برگزار شد.
اکثریت خبرگزاری ها (و شایدهمه آنها) و اغلب خبرنگاران با رضایت کامل، این رویداد صنفی و مستقل از برنامه ریزی های غیر صنفی را، پوشش خبری و تصویری دادند. زمستان رفت رو سیاهی به زغال ماند و معلوم شد هیچ طرحی و نقشه ای برای سوء استفاده از عنوان «جشن بازیگر» توسط «فلان»ی و «فلان»ی در میان نبوده و از اساس «جشن بازیگر» به واقع قراربوده که برگزار شود یکی از آن «فلان»ی ها حتی در روز جشن خودش که خودش هم یکی از برنامه ریزان و برگزار کنندگان آن بود، عضو نیافت تا اگر کوچک ترین شائبه ای از خود نمایی را در ذهن «دلسوزانه» انجمن، خانه تئاتر و «جشن بازیگر» بتواند به وجود بیاورد، به وجود نیاورد.
این جشن با شکوه موجب رضایت همگان بازیگران، ریاست هیات مدیره خانه تئاتر (عزت الله انتظامی» هیات مدیره انجمن (کارگردان) و اهل نقد و نظر قرار گرفت. کوشندگانش،ناصح کامکاری (کارگردان) وگوهر خیر اندیش (مجری) و دیگر اعضای تلاشگرش عضو انجمن بازیگران خانه بازیگران خانه تئاتر بودند که نامشان به رسم ثبت در تاریخ انجمن بازیگران خانه تئاتر، در بروشور آمده است.
برای نخستین بار، هنرمند پرارزش و نامدار عرصه هنرهای تجسمی، (هانیبال الخاص) بر صحنه جشن آمد و ۹ اثر ارزشمند خود را در طبق اخلاص نهاد وبه ۹ برگزیده داوران، هدیه کرد. این نام نیز در تارخ هنرایران جاودان خواهد ماند.
حمید وصاف، گرافیست هنرمند طراحی پوستر زیبا و بروشور دلنشین این آئین را برعهده گرفت. اندیشه سازان چاپ پوستر ویژه نامه جشن (بازیگر شماره) ۳ را کارسازی کرد. شرکت "نقش برجسته " الواح سیمین و زرین خود را به برگزیدگان و دست اندرکاران جشن اهدا کرد.
نشر تجربه (حسن ملکی) به هر کدام از برگزیدگان مجموعه سی تایی از آثار نمایش خود تقدیم داشت. انتشارات فکر روز ۹ دوره از آثار نفیس چاپ و نفیس محتوای خود را هدیه داد. شرکت گلاسکو پذیرایی از مدعوین را بر عهده گرفت، سرانجام، شبی به یاد ماندنی با حمایت های مجید شریف خدایی، حسین پاکدل ، بهرامی (روابط عمومی تئاتر شهر) مسئولان فنی و اداری تالار اصلی، و مهندس زعیمی، به همراهی کارگران همیشه در پشت صحنه ها، در هنگامه آتش سوزی تئاتر شهر، خود نمود و شکل گرفت که سپاس مندی همیشگی انجمن بازیگران و خانه تئاتر را پیامد ساخت.
یکی از معضلاتی که هیات مدیره انجمن بازیگرانی و به احتمال دیگر انجمن ها بدان دست به گریبانند، نحوه عضو پذیری است. هیات مدیره این دوره بر آن شد تا اصلاحاتی در تعاریف نحوه عضو گیری، و چند ماده و بند آئین نامه خود کرده باشد، کمیته ای تشکل از : حمید مظفری، سیما تیرانداز، محمد ساربان، مهدی میامی و کاظم هژیرآزاد ماموریت یافتند تا با مطالعه عمیق بر روی آئین نامه، هر جا که نیاز به تعریف جامع و مانعی داشت، در رفع معضلات موثر توانست بود، آن کنند. پس از به دست آمدن تعاریف که به طور صرف مصرف انجمنی دارد، درخواست پیاپی مجمع عمومی برای طرح و تصویب لایحه پیشنهادی کمیته مذکور صورت گرفت. مجمع عمومی فوق العاده، در تاریخ پنجم مهرماه هشتاد و دو اصلاحات را تصویب کرد. هیات مدیره جهت تنفیذ «مصوبات مجمع عمومی انجمن بازیگران» را به هیات مدیره مرکزی تقدیم داشت که به دلیل عدم رد یا قبول رسمی، مصوبات همچنان بر زمین مانده است و بدیهی است که هیات مدیره در برابر هر رویداد منفی که ناشی از طریقه عضو گیری باشد پاسخگو نخواهد بود.
دو نشست ماهیانه، که هیات مدیره این دوره خیلی بدان ها می بالد همانا برگزاری «هم اندیشی جایگاه نابرابر بازیگران تئاتر در ایران و جهان» است. خبرگانی که به نشست ها معنا بخشیدند دکتر محمدرضا خاکی، دکتر قطب الدین صادقی، بابک محمدی و دکتر مسعود دلخواه، و درکنارشان، حمید مظفری، بودند که گزارش جلسه نخست، در نخستین ماه نامه خانه تئاتر آورده شده است.
چاپ و انتشار چهارمین شماره گاهنامه بازیگردر یک صد و بیست صفحه، بی تحمیل دیناری هزینه بر خانه تئاتر و حتی انجمن بازیگران، گام دیگر هیات مدیره انجمن است که با مسئولیت و سردبیری حمید مظفری و مدیریت هنری و اجرایی پرستو گلستانی به اعضای خانه تئاتر تقدیم شده است. تدوین آیین نامه «جشن بازیگر» و آیین نامه اجرایی مربوط به فعالیت های انجمن بازیگران ، از اقدامات دیگر هیات مدیره باید برشمرده شود. تنظیم و انشا قرارداد تیپ انجمن بازیگران و انشا آیین نامه تعیین مراتب بازیگری جهت تعیین کف دستمزد بازیگران نیز حاصل کوشایی حمید مظفری، کاظم هژیر آزاد، بهرام سروری نژاد، و کمک های گهگاهی مظفری و هژیرآزاد است.
در دوره دوم شاهد تحولاتی بودیم که تاثیرش چه بسا به گستره خانه تئاتر نیز رسیده باشد تنی چند از اعضا هیات مدیره انجمن پیامد رویدادهایی که آن را انسداد در راه فعالیت های قانونی انجمن نامیدند، دریافتند که انجمن صاحب شخصیتی حقوقی نیست، بلکه تنها، عنوان کلی خانه تئاتر است که واجد چنین خصوصیتی است. همین درک و کشف، موجب شد منازعاتی کلامی میان برخی از اعضا هیات مدیره انجمن با هیات مدیره مرکزی درگیرد. چنین گفت و گویی گاه حتی در میان اکثریتی از هیات مدیره انجمن با اقلیتی در درون خود در می گرفت زیرا کس یا کسانی بودند که متوجه چنین انسدادی نبودند و در نتیجه به جای آن که با اکثریت همراه شوند، در هیات فراکسیون اقلیت، نادانسته در کنار کسانی درخانه تئاتر قرار می گرفتند، که از دیدگاه آنان طرح چنین معضلاتی، بوی استقلال علنی از سوی انجمن بازیگران می داد. حال آن که چنین نبود، و تحولات بعدی هیات مدیره مرکزی جدید خلاف آن را دریافت و به حمید مظفری که خود آغاز کننده چنین بحثی بود ماموریت داد طبق مصوبه هیات مدیره خانه تئاتر آیین نامه انجمن های صنوف خانه تئاتر را در ارتباط با اساسنامه خانه تئاتر مقایسه و بررسی کرده و مغایرت های هر یک از آن ها را مشخص و نتیجه را در اختیار هیات مدیره خانه تئاتر قرار دهد.
سخن مظفری که مورد تایید ایرج راد نیز قرار گرفت این بود که اساسنامه خانه تئاتر و تشکیلات آن را به درستی تعریف نکرده است. از این رو اساسنامه نیاز به اصلاح دارد او می گفت بر کتیبه اساسنامه، در فصل تعریف خانه تئاتر باید این عبارت بیاید خانه تئاتر موسسه ای است فرهنگی، هنری، که از انجمن ها و یا کانون های صنفی حوزه تئاتر تشکیل شده است.»
اما متاسفانه درگیری هیات مدیره و مدیر عامل خانه تئاتر با مسائل کلان و مادی خانه تئاتر در مواجهه با امور داخلی و بیرونی، فرصتی برای اصلاح چنین ضرورت عاجلی باقی نگذاشته است. بنابراین فعالیت های انجمنی انجمن ها در همان چارچوب گذشته، هر چند با همدلی و همراهی و هم رایی، اما به کندی و گاه با بلاتکلیفی صورت می گیرد. آرزومندیم هر چه زودتر به این مهم پرداخته شود.
دوره دو ساله دوم انجمن نیز به پایان رسید. برای بسیاری چنین پرسشی پیش آمد که این دوره، که در آن در سنجش با دوره اول فعال تر، منسجم تر و پربار و برنامه تر بود. با وجود ریزش های به جا و نا به جای درون انجمنی، با وجود سوء تفاهم های رمق گیر، اینک با چه واکنشی از سوی انجمن روبه رو خواهدشد.
پس از فراخوان، اطلاع رسانی و تهیه مقدمات برگزاری مجمع عمومی جهت امر انتخاب هیات مدیره و بازرسین دوره سوم از میان سیصد و هفتاد نفر حائز شرایط رای گیری انتخابات با شرکت ۲۴۴ نفر که نشانگر حضور قاطع اعضا بود صورت گرفت که معنایی جز درک درست و توام با ارج گذاری بر تلاش های هیات مدیره پیشین نداشت. تعداد ۲۸ نفر خود را نامزد کرده بودند برگزیدگان به ترتیب آرا اینان هستند.
اعضای اصلی
هژیر آزاد با ۲۱۱ رای / حمید مظفری با ۱۹۰ رای
محمد ساربان با ۱۷۳ رای/ علی بی غم با ۱۵۸ رای
هوشمند هنرکار با ۱۵۱ رای/ بهرام سروری نژاد با۱۴۱ رای
مریم کاظمی با ۱۲۲ رای
اعضای علی البدل
خسرو احمدی با ۱۲۱ رای / پرستو گلستانی با ۱۱۲ رای
جواد اعرابی: با ۵۰ رای
بازرسین
فرزانه ارسطو با ۹۶ رای/ علیرضا ناصحی با ۸۷ رای