عکس علی شعبانزاده
انتظار هنرمندان مسن
سگ تازی که آهو گیرگردد بگیرد آهویش چون پیر گردد
سازمان تامین اجتماعی، هنرمندان بالای پنجاه سال مردان و چهل و پنج سال زنان را مشمول بیمه های تامین اجتماعی نمی داند و برقراری آن را منوط به تصویب مجلس می کند ،. درحالی که بیمه ی کارگران "اجباری "است ، بیمه ی هنرمندان را " اختیاری " درنظر گرفته است .
انسان زمانی درجامعه احساس خوشبختی می کند که تندرست و سرشار از احساس ایمنی باشد از مصونیت و توجه نسبی برخوردار باشد . هنرمند که روحی حساس و شکننده دارد ، درسنین بالاست که به اوج زندگی هنری خود می رسد . اگر احساس کند که وجودش برای جامعه مفید فایده نبوده و جامعه قدر او را به عنوان یک شهروند سودمند ،نمی داند ، ازجامعه ی خود سرخورده می شود و از خود و دیگران احساس بیزاری می کند . هنرمندی در سن بالای پنجاه ، که دارای روحی منعطف ، با تاثیر پذیری بالاست ، زود تر از هر جوانی در معرض ناهنجاری های احساسی واقع می شود و ای چه بسا که افسرده می شود و نیاز به دستگیری پیدا می کند . در این زمان است که جامعه می تواند و- باید - به کمک او بشتابد و او را از آسیب های روانی مصون و در امان بدارد . در حالی که سازمان تامین اجتماعی ما برعکس ، حمایت از هنرمندان سالمند را از عهده ی خود خارج می داند .
دانشمندان علوم اجتماعی و سیاستمداران از دیرباز ضرورت ایجاد نهاد های کمک کننده که چنین امر مهمی را درجامعه پیاده کنند ، دریافته اند و مدیران با ذکاوت نیز این سازمان ها را به وجود می آورند . آن ها با اجرای بیمه ها ی اجتماعی در حقیقت ، سلامت روانی را به جامعه هدیه می کنند و از این طریق پیامد ها و هزینه های گزاف آتی را جلو می گیرند ، زیرا به خوبی واقفند که پیشگیری به مراتب از درمان ارزان تر است
درجامعه ی مانیز وظیفه ی حرمت گذاری به انسان و تامین امنیت خاطر او را نهادی به نام " سازمان تامین اجتماعی " به عهده گرفته است . این سازمان در یکی از شعار های خود می گوید : " تامین احتماعی ، در جلو گیری ازفقر و زایش فقر ، تقویت عزت نفس و تامین سلامت جسمی و شکل دادن به امنیت فردی و خانوادگی موثر است "
ویا " تامین اجتماعی ، ضامن امنیت تولید و آرامش نیرو های مولد کشور است . "
چه کسی می تواند در صحت این شعار ها تردید کند ؟ اما پرسش این است : آیا این سازمان در عمر نزدیک به یک قرن خود در تحقق این شعار ها ، چه اندازه توفیق داشته است ؟ واگر کم داشته ، چه چیز یا چه چیز هایی مانع از آن است که نتواند نقش درخور و واقعی خود را در جامعه ایفا کند .؟! اواخرسال ۱۳۸۵ آقایان عزت الله انتظامی و ایرج راد با خانم رهبر نماینده ی کمیسیون فرهنگی مجلس ، طی جلساتی در مورد مشکلات مبتلابه هنرمندان تئاتر به رایزنی پرداختند ، یکی از موضوعات مطروحه ، مساله ی بیمه های هنرمندان بالای پنجاه سال مردان و ۴۵ سال زنان بود . در آن جلسات ، نظرات مساعد و دلگرم کننده ای از سوی این نماینده ی محترم مجلس ابراز شد . اما از آن زمان تا کنون ، خبری از نتایج آن گفت و گو ها نشنیده ایم . به هرحال معضلاتی از این دست هست و خداپسندانه و شایسته است که مجلس محترم ، رسیدگی و حل آن ها را هم چنان در دستور خود داشته باشد . هنرمندان کشور و اعضای خانه تئاتر از پیر و جوان ، بی صبرانه منتظر اقدام عاجل مجلس اسلامی و محترم در خصوص دومورد زیر هستند.:
۱-برقراری بیمه ی هنرمندان ۵۰ سال به بالای مردان و ۴۵ سال به بالای زنان .
۲-تغییر بیمه های " اختیاری " هنرمندان به " اجباری" .
